Mijn moeder aan de iPad #1

Wat heb je daar? Wat gaat er gebeuren?
Dit is je nieuwe iPad.
Mijn nieuwe wat?
Je iPad, de vervanger voor je computer.
Oh, en kan ik daar dan op klaverjassen?
Jawel, maar nu nog niet want dat staat er nog niet op.
Wat staat er dan wel op? Internet?
Ja, inderdaad, je kunt er makkelijker mee op internet. Kijk, hier zie je bijvoorbeeld Google Earth, je ziet de aardbol en nu zoomt ie in op waar wij zijn, helemaal tot aan je flat.
Oh?? Maar weet dan iedereen waar ik woon?
Nee, hij zoekt alleen maar op waar je bent, daar wordt verder niks mee gedaan. Je staat toch ook in het telefoonboek? Dan weet ook iedereen waar je woont. Maar als je het vervelend vindt druk je gewoon op dat knopje in het midden en dan kies je wat anders.
Welk knopje? Dit met dat vierkantje erin? En dat is een knopje? Oh ja, nou voel ik het. Oh, wat gebeurt er nu? Huh, wat?
Ja, als je met je vinger ergens tegenaan gaat werkt het meteen, daardoor zit je nu in een ander programma. Je hebt iets geactiveerd. Maar als je dat niet wilt druk je weer op dat knopje in het midden.
Dit knopje?
Ja.
Ok, en nu?
Nu kun je de dingen die erop staan verder uitproberen. Er zijn heel veel mogelijkheden maar we hebben er nog niet meteen alles op gezet.
Is er niet een handleiding bij?
Nee, je moet het gewoon uitproberen, zal ik anders opschrijven hoe die aan- en uitgaat?
Ja, dat is wel handig. En kan ik nou de computer niet meer gebruiken? Want daar klaverjas ik altijd op.
Jawel, maar die is oud. Met de iPad ben je weer helemaal bij de tijd, en daar zetten we volgende week ook klaverjassen op, ok?
Ok.

Hoe het gaat met mijn moeder

Het gaat best heel goed met mijn moeder. Vanmiddag zijn we bij de geriater geweest en dat was meteen de laatste keer. Hij draagt alles nu weer over naar de huisarts omdat de "interventies die we gepleegd hebben goed hebben gewerkt." Als ik bedenk hoe depressief ze is geweest, hoe ze in het ziekenhuis terecht kwam en hoe ze er nu voor staat ben ik heel blij. Natuurlijk zijn er wel dingen, zoals de alzheimer die niet meer weggaat, en het minder valide zijn. "Het belangrijkste is dat u ervoor zorgt dat u niet valt, want een heup breken kunnen we ons niet veroorloven." Daar sta je niet zo gauw bij stil, maar 3 weken geleden is mijn moeder inderdaad in huis gevallen. Haar arm doet nog steeds pijn maar gelukkig is er niets gebroken. "U mag niet meer zonder hulpmiddel lopen, of de 4-poot in huis, of de rollater gebruiken buitenshuis." Goed dat deze arts daar zo op wijst, dan houden we dat beter in de gaten.
U bent ook weer goed op gewicht, daar hoeven we niks meer aan te doen, ik zie zelfs een beet je een buikje ontstaan.
Dat komt door mijn vest, ik ben toch niet dik!
Oh ja, excuus, ik ben niet zo complimenteus als man.
Nou, na 6 kinderen mag je best een buikje hebben vind ik.
Mijn moeder is met roken gestopt en eet wel een beetje veel chocola.
Oh ja, chocola kan ik niet vanaf blijven.
Met mate is niet erg, af en toe is chocola erg lekker, maar niet teveel daarvan eten want anders wordt u wel te dik.
Ok ik zal eraan denken.
Even later komen de grapjes:
Dus het gaat wel goed met mij, dan kan ik ook wel weer autorijden zeker.
Nou, het lijkt me dat u daar wel heel voorzichtig mee moet zijn.
Mijn moeder maakt een grapje, dat kan ze helemaal niet meer.
Maar ik kan nog wel scheuren in mijn scootmobiel.
Zelfs dat heb je de afgelopen tijd niet gedaan vanwege je arm.
Oh nee, want ik ben gevallen hè.
Ja, je hebt toch zo'n pijn aan je arm?
Kunt u de armen omhoog bewegen?
Ja, dat kan ik wel.
Doet u dat eens?
Ja, dat doe ik weleens.
Laat eens zien dan.
Mam, de dokter bedoelt dat je dat nu moet doen.
Oh, nou, zo.... eerlijk gezegd weet ik niet eens meer op welke arm ik nou gevallen ben...
Na afloop zijn we een ijsje gaan eten, om het snoepen af te leren zullen we maar zeggen. In elk geval heel fijn dat we dit hoofdstuk voorlopig af kunnen sluiten. Alleen nog de controle bij de cardioloog afwachten, dat is morgen.