donderdag 1 september 2011

Waarom bel je?


Oeh, ja hallo?
Hoi Mam, met mij.
Oh ben jij het, ik zat met de benen in de hoogte.
Je moet de telefoon ook naast je neerleggen.
Dat is een goed idee, daar zal ik aan denken. Maar wat is er? Waarom bel je?
Gewoon, om te vragen hoe het met je gaat.
Oh, hoezo? Ben ik dan ziek geweest?
Nee Mam, gewoon uit belangstelling. Ik bel toch elke dag? En vandaag is Papa’s verjaardag, heb je daar nog aan gedacht?
Ja natuurlijk, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk.
Waar denk je dan zoal aan?
Nou gewoon, aan toen het leven nog leuk was.
Tsjonge, dat klinkt wel lekker gezellig hoor.
Haha, nou ja, je begrijpt wel wat ik bedoel. Ik weet ook niet meer wat ik verder heb gedaan vandaag. Ben ik nou buiten geweest? Welke dag is het vandaag?
Woensdag.
Dan was er markt, ik weet niet of ik naar de markt ben geweest. Is het woensdag?
Ja de 31ste.
Och, dat is de verjaardag van je vader, ik moet tot mijn schande bekennen dat ik daar helemaal niet aan gedacht heb vandaag.
Jawel hoor, dat heb je me net nog verteld.
Wel? Nou…ok, gelukkig dan maar…

2 opmerkingen:

  1. Hallo Nicole, via 'n andere blog op deze uitgekomen. Hoe herkenbaar allemaal! Ik schrijf sinds een jaar een blog over mijn (thuiswonenende) vader met Alzheimer op stapjeterug.blogspot.com. Ik word gelijk lid van je blog!
    Groetjes, Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Inge
    Hallo Inge, bedankt voor je reactie en welkom op mijn blog!
    Groetjes,
    Nicole

    BeantwoordenVerwijderen

Reacties zijn welkom!